پستها
هرودوت را به عنوان پدر تاریخ معرفی کرده اند. از ویژگی های تاریخ نویسی او آن بود که تنها به ذکر جنگ ها و دست به دست شدن های قدرت بسنده نمی کرد و تا جایی که خود در سفرهایش از جمله سفرش به مصر مشاهده کرده و یا از دیگران شنیده بود، می کوشید که آداب و رسوم اقوام گوناگون از جمله چگونگی پوشش، اعتقادات و مناسک، تربیت فرزندان و اسطوره ها و افسانه ها را ثبت کند. سلف او یعنی توسیدید (یا توکودیدس) آغاز تاریخ خود را همان جایی قرار داد که هرودوت به پایان برده بود. توسیدید در مقایسه با هرودوت نقاط ضعف و نقاط قوتی دارد. او احتمالا تحت تاثیر شبهات سوفسطاییان که به یُمن دمکراسی آتن مجال بروز پیدا کردند، کمتر پای ماوراالطبیعه و خدایان را به میان ماجراها می کشید و نگاهش بسیار امروزی تر بود. در عوض بر خلاف هرودوت تاریخش به نسبت بی روح است و گویی تنها جنگ و آن هم جنگ های پلوپونزی میان آتن و اسپارت است که در دنیا حائز اهمیت است. در تاریخ او کمتر نشانی از نوع حکومت، وضعیت طبقات اجتماعی و فرهنگ یونان باستان و به ویژه آتن می توان یافت.
منبع توضیحات: تاریخ تمدن ویل دورانت، جلد دوم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر